Ο όρος Γενικευμένες Μαθησιακές Δυσκολίες χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει τις ποικίλες δυσκολίες που εμφανίζει κάποιος στην προσπάθειά του να κατακτήσει ένα γνωστικό αντικείμενο. Είναι ένας όρος “ομπρέλα” που καλύπτει μια ανομοιογενή ομάδα διαταραχών.

Οι Γενικευμένες Μαθησιακές Δυσκολίες μπορεί να σχετίζονται με:

  • εγκεφαλικές βλάβες
  • χαμηλή ή οριακά χαμηλή νοημοσύνη
  • σοβαρές αισθητηριακές βλάβες (τύφλωση, κώφωση, βαρυκοΐα)
  • ανεπαρκή σχολική εκπαίδευση
  • ψυχολογικές – συναισθηματικές διαταραχές
  • ανεπαρκείς περιβαλλοντολογικές συνθήκες
  • πολιτικές και οικονομικές μειονεξίες

Η αντιμετώπιση των Γενικευμένων Μαθησιακών Δυσκολιών βασίζεται:

  • στην ανάπτυξη θεραπευτικής σχέσης μεταξύ του ειδικού παιδαγωγού και του μαθητή
  • σε εξατομικευμένα παιδαγωγικά προγράμματα
  • στην επιλογή κατάλληλου ψυχοπαιδαγωγικού υλικού
  • στην εφαρμογή βιωματικών και πολυαισθητηριακών τεχνικών μάθησης
  • στη χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή
  1. Να αναπτύξει τις απαραίτητες δεξιότητες για μάθηση (επιτελικές λειτουργίες, μεταγνωστικές δεξιότητες).
  2. Να βελτιώσει αισθητά την ανάγνωση, εφαρμόζοντας την τεχνική που του ταιριάζει και να συνδέσει την ανάγνωση με ευχάριστες εμπειρίες.
  3. Να εξασκηθεί στη γραφή και την ορθογραφία των λέξεων συνειδητοποιώντας την επικοινωνιακή και δημιουργική λειτουργία του γραπτού λόγου.
  4. Να αναπτύξει τις μαθηματικές του δεξιότητες συνδέοντας τα μαθηματικά με την καθημερινή του ζωή.
  5. Να αναπτύξει και να οργανώσει τον εκφραστικό, αφηγηματικό και περιγραφικό του λόγο.
  6. Να οργανώσει τη μελέτη του διαφορετικά, εκμεταλλευόμενο τις δεξιότητές του.
  7. Να οργανώσει το χρόνο του, το χώρο του, τη σκέψη του, δηλαδή την ίδια του την καθημερινή ζωή.
  8. Να συνειδητοποιήσει τις ικανότητές του και την μοναδικότητά του.
  1. Να δεχτούν την ιδιαιτερότητα του παιδιού τους.
  2. Να κατανοήσουν και να στηρίξουν το παιδί τους.
  3. Να αναγνωρίζουν και να ενθαρρύνουν την κάθε του προσπάθεια.
  4. Να χρησιμοποιούν τις κατάλληλες τεχνικές μελέτης στο σπίτι.
  1. Να κατανοούν και να δέχονται τις δυσκολίες των μαθητών τους.
  2. Να στηρίζουν συναισθηματικά και εκπαιδευτικά τους μαθητές τους.
  3. Να δημιουργούν κίνητρα για μάθηση στην τάξη.
  4. Να διαφοροποιούν και να προσαρμόζουν τους στόχους τους για να μπορούν όλα τα παιδιά να συμμετέχουν στην τάξη.