«Δεν έχω τι να γράψω…» Το άγχος της λευκής σελίδας το έχουμε βιώσει λίγο πολύ όλοι μας είτε ως παιδιά, είτε ως φοιτητές, είτε ως επαγγελματίες.
Μέσα μας συνυπάρχουν 2 κόσμοι… ο πρώτος επινοεί, εφευρίσκει, οραματίζεται, παράγει πρωτότυπες σκέψεις, ενώ ο δεύτερος κρίνει, διορθώνει, οργανώνει, τελειοποιεί. Ο πρώτος κόσμος είναι το δεξί μας ημισφαίριο, ενώ ο δεύτερος κόσμος το αριστερό μας ημισφαίριο. Τι συμβαίνει όταν τους επιτρέπουμε να λειτουργούν ταυτόχρονα; Μα φυσικά μπλοκάρουν. Τι συμβαίνει όμως όταν αφήσουμε πρώτα το δεξί μας ημισφαίριο να εκφραστεί και σιγά σιγά ενεργοποιήσουμε το αριστερό μας ημισφαίριο; Τότε έχουμε πετύχει αυτό που ονομάζουμε… δημιουργικό γράψιμο. Τα παιδιά μας «εκπαιδεύονται» σε αυτό περνώντας μέσα από 3 στάδια.
1º στάδιο:
Ο μαθητής εξασκείται στην «επιφανειακή γραφή», δηλαδή στις γραφοκινητικές δεξιότητες και στη μορφοποίηση του γραπτού λόγου (ευανάγνωστα γράμματα, σημεία στίξης, τονισμός και ορθογραφία).
2º στάδιο:
Ο μαθητής διδάσκεται τη «βαθιά γραφή», ξεκινώντας από την παραγωγή απλών κι επαυξημένων προτάσεων, συνεχίζοντας με τη γραφή παραγράφων και προχωρώντας σε μεγάλα κείμενα αφηγηματικού, περιγραφικού και επιχειρηματικού λόγου. Συγκεκριμένα, εκπαιδεύεται στη δομή, το περιεχόμενο, τη σύνταξη και το λεξιλόγιο του κάθε είδους, κατηγοριοποιώντας τα είδη κειμένων και εμπλουτίζοντας το γραπτό λόγο με τους απαραίτητους προσδιορισμούς. Η μέθοδός μας εστιάζει στην οργάνωση της σκέψης με σχεδιαγράμματα και τρισδιάστατα οπτικά βοηθήματα, τα οποία δημιουργούν τα ίδια τα παιδιά αναπτύσσοντας τη δημιουργικότητά τους. Στόχος μας η κατανόηση τόσο του δημιουργικού, όσο και του επικοινωνιακού ρόλου του γραπτού λόγου.
3º στάδιο:
Ο μαθητής εκπαιδεύεται στη «μεταγνωστική γραφή», δηλαδή μαθαίνει να ελέγχει, επανεξετάζει, βελτιώνει και διορθώνει αυτά που έχει γράψει. Πρόκειται για μεταγνωστικές στρατηγικές αυτοδιόρθωσης και αυτορύθμισης απαραίτητες για τη σχολική αλλά και την μετέπειτα ζωή του.