Από τη γέννηση ενός παιδιού οι γονείς συνειδητά ή ασυνείδητα κάνουν όνειρα, δημιουργούν προσδοκίες, φαντασιώνονται το μέλλον των παιδιών τους ανάλογα την κουλτούρα τους, την παιδεία τους ή τα προσωπικά τους ελλείμματα.

Από την προσχολική ηλικία ήδη, οι γονείς αγχώνονται να προλάβουν να αποκτήσουν τα παιδιά τους όσο το δυνατόν περισσότερα εφόδια ώστε να έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες εξέλιξης και επιτυχίας. Και αναμφισβήτητα, μια εξωσχολική δραστηριότητα, με ότι κι αν έχει να κάνει αυτή, ανοίγει τους ορίζοντες των παιδιών και τους προσφέρει καινούργιες παραστάσεις και νέες εμπειρίες.

Τι γίνεται όμως όταν οι γονείς υπερφορτώνουν τα παιδιά με πολλαπλές δραστηριότητες;

Το αποτέλεσμα αυτής της υπερδραστηριότητάς τους, είναι να βλέπει κανείς παιδιά , κουρασμένα, αγχωμένα, μελαγχολικά. Τα παιδιά όταν κουράζονται και αγχώνονται, δεν το εκφράζουν λεκτικά, αλλά εμφανίζουν συμπτώματα όπως:

  • Διάσπαση Προσοχής.
  • Ευερεθιστότητα, εκνευρισμό.
  • Σωματικά ενοχλήματα.
  • Πτώση ακαδημαικών επιδόσεων.
  • Αδιαφορία για δραστηριότητες που άλλοτε τους προκαλούσαν ευχαρίστηση.

Γιατί τα παιδιά είναι ευτυχισμένα όταν είναι απασχολημένα με δραστηριότητες που αγαπούν,  αλλά η υπερβολική δραστηριότητα μπορεί να τα κάνει δυστυχισμένα .

Για τους λόγους αυτούς οι γονείς θα πρέπει να λαμβάνουν υπ’ όψη τους τα εξής:

  • Το παιδί μας δεν είναι προέκτασή μας για να κάνει όσα δεν καταφέραμε εμείς, αλλά ούτε και αντίγραφο του αδερφού, του συμμαθητή ή του φίλου του. Κάθε παιδί είναι μια αυτόνομη προσωπικότητα, με ξεχωριστούς ρυθμούς ανάπτυξης, μάθησης, ιδιαίτερες κλίσεις και ταλέντα.
  • Η ηλικία του κάθε παιδιού παίζει σημαντικό ρόλο. Πολύ συχνά όμως τα παιδιά μας δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν με επιτυχία στις εξωσχολικές δραστηριότητες γιατί δεν είναι ώριμα ακόμα πνευματικά. Δεν πρέπει επομένως να ξεχνάμε ότι η ικανότητα αφομοίωσης των γνώσεων ακόμα και για τα ευφυή παιδιά κατακτιέται σταδιακά και μετά από συγκεκριμένη ηλικία. Το να βιαζόμαστε να μάθουν τα παιδιά μας νωρίτερα από αυτό που μπορούν απλά δε ωφελεί.
  • Το ίδιο ισχύει και για τα αθλήματα. Ο αθλητισμός έχει πολλαπλά οφέλη για το σώμα, το πνεύμα και την προσωπικότητα ενός παιδιού. Όμως δεν πρέπει να αγνοούμε ότι το σώμα των παιδιών συνεχώς αναπτύσσεται και τα παιδιά μας συχνά δεν μπορούν ηλικιακά να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις όλων των αθλημάτων. Για αυτό χρειάζεται προσοχή στην ηλικία έναρξης των αθλητικών δραστηριοτήτων.
  • Θα πρέπει να αφήνουμε χρόνο στο παιδί, ώστε να προετοιμάζει χωρίς άγχος τις σχολικές του υποχρεώσεις. Επίσης εξίσου σημαντικό είναι το παιδί μας να έχει ικανοποιητικό ωράριο ύπνου.
  • Σε όποια ηλικία και αν βρίσκεται το παιδί είναι απαραίτητο να έχει ελεύθερο χρόνο να παίζει , να συναναστρέφεται με τους φίλους του, ακόμα και να βαριέται μόνο του στο σπίτι.
  • Θα πρέπει να παίζουμε με τα παιδιά μας. Από την κλινική μας εμπειρία με τα παιδιά αυτό που συνεχώς διαπιστώνουμε είναι  ότι  αυτό που κυρίως τους λείπει, είναι ο χρόνος και το παιχνίδι με τους γονείς.  Άλλωστε ας μην ξεχνάμε ότι το 80% των ωφέλιμων γνώσεων που λαμβάνουν τα παιδιά προέρχονται από το οικογενειακό περιβάλλον.
  • Συμπερασματικά θα λέγαμε ότι και σε αυτή την περίπτωση ισχύει το «Παν μέτρον Άριστον». Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα προσεκτικοί ώστε να μην παραφορτώνουμε τα παιδιά μας με δραστηριότητες αλλά και να μην τα αποκλείουμε από το εκπαιδευτικό γίγνεσθαι. Σε συνεργασία με τα ίδια θα πρέπει να βρίσκουμε τις δραστηριότητες που τους αρέσουν αλλά θα πρέπει να προσέχουμε να μην τις εγκαταλείπουν αβίαστα, όταν αυτές γίνονται πιο απαιτητικές.

Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο βασικός και πρωταρχικός στόχος των γονιών είναι να μεγαλώσουν ευτυχισμένα παιδιά, που θα χρησιμοποιούν τις αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας ως εφαλτήριο αλλά και ως καταφύγιο στις αντίξοες στιγμές της μετέπειτα ενήλικης ζωής τους.

Επιμέλεια άρθρου:
Επιστημονική ομάδα Λεξιμάθειας

Related posts

Leave a Reply